满地月明如昼。回首。望江南。故人千里断消息。天碧。水拖蓝。
猜你喜欢
绝代佳人难得,倾国,花下见无期。一双愁黛远山眉,
不忍更思惟¤
闲掩翠屏金凤,残梦,罗幕画堂空。碧天无路信难通,
惆怅旧房栊。
记得那年花下,深夜,初识谢娘时。水堂西面画帘垂,
携手暗相期¤
惆怅晓莺残月,相别,从此隔音尘。如今俱是异乡人,
相见更无因。
玉骨为谁消瘦。知否,端的小儿郎。泥人肠断损容光,点鬓怕吴霜。
曾是得他怜惜。何夕。别语更依依。浅红愁结翠娥低,争忍不思惟。
别后家山何处。春去。花底正持觞。醉歌欹枕合欢床。
此际一思量。
多少密情深意。无计。那得是佳期。旧欢新恨入颦眉。
肠断总难提。
春尽小庭花落,寂寞,凭槛敛双眉。忍教成病忆佳期,
知摩知,知摩知。
歌发谁家筵上,寥亮,别恨正悠悠。兰釭背帐月当楼,
愁摩愁,愁摩愁。
弱柳好花尽拆,晴陌,陌上少年郎。满身兰麝扑人香,
狂摩狂,狂摩狂。
记得那时相见,胆战,鬓乱四肢柔。泥人无语不抬头,
羞摩羞,羞摩羞。
夜久歌声怨咽,残月,菊冷露微微。看看湿透缕金衣,
归摩归,归摩归。
我忆君诗最苦,知否,字字尽关心。红笺写寄表情深,
吟摩吟,吟摩吟。
金鸭香浓鸳被,枕腻,小髻簇花钿。腰如细柳脸如莲,
怜摩怜,怜摩怜。
曲砌蝶飞烟暖,春半,花发柳垂条。花如双脸柳如腰,
娇摩娇,娇摩娇。
一去又乖期信,春尽,满院长莓苔。手挪裙带独裴回,
来摩来,来摩来。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。