投枪行
昔闻延陵子,挂剑吊荒垒。今闻摩登氏,投枪泣寒汀。
感逝犹常轨,游侠斯奇型。至仁参造化,物我无畛町。
郊原弭狝薙,世界销甲兵。爰以风人旨,译此投枪行。
潋滟鹿湖水,六丈深且莹。有枪沉其底,往事感生平。
投枪缘何事,仁义所驱成。流光三十载,回忆心犹怦。
其时有牝鹿,就湖饮清泠。吾枪既燄发,鹿蹶不能行。
既蹶复奋起,步趾苦伶仃。吾心骄且喜,趋前视所赢。
始知为鹿母,舐雏如抚婴。雏鹿骤矢母,弱体尤震惊。
谁无母子爱,云何施缴矰。吾魂如着魇,羞愧相交萦。
又如人以指,直指吾心坑。指我复鄙我,刺痛如棘荆。
陷吾于不义,此枪实囗惩。以枪投湖水,雪浪相翻腾。
长跪向湖畔,申誓兼涕零。我永不食肉,我永不戕生。
湖滨葬鹿母,搏土筑孤坪。回身取雏鹿,偎拥哀且矜。
抱鹿独归去,日暮凄长征。一勺碧湖水,悠悠万古情。
昔闻延陵子,挂剑吊荒垒。今闻摩登氏,投枪泣寒汀。
感逝犹常轨,游侠斯奇型。至仁参造化,物我无畛町。
郊原弭狝薙,世界销甲兵。爰以风人旨,译此投枪行。
潋滟鹿湖水,六丈深且莹。有枪沉其底,往事感生平。
投枪缘何事,仁义所驱成。流光三十载,回忆心犹怦。
其时有牝鹿,就湖饮清泠。吾枪既燄发,鹿蹶不能行。
既蹶复奋起,步趾苦伶仃。吾心骄且喜,趋前视所赢。
始知为鹿母,舐雏如抚婴。雏鹿骤矢母,弱体尤震惊。
谁无母子爱,云何施缴矰。吾魂如着魇,羞愧相交萦。
又如人以指,直指吾心坑。指我复鄙我,刺痛如棘荆。
陷吾于不义,此枪实囗惩。以枪投湖水,雪浪相翻腾。
长跪向湖畔,申誓兼涕零。我永不食肉,我永不戕生。
湖滨葬鹿母,搏土筑孤坪。回身取雏鹿,偎拥哀且矜。
抱鹿独归去,日暮凄长征。一勺碧湖水,悠悠万古情。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。