予游山中归,得深侄海棠巢集饮为寿诗篇,次韵寄和
山林多幽兴,市声厌鸦雀。我昨山中游,满眼桃花灼。
当年武陵人,避世亦云乐。岂必皆神仙,丹霞起飞阁。
俯仰今何世,古人如可作。希风结云巢,兹言徒为谑。
烽烟黯宇县,百年怀抱恶。芜秽彼南山,不种谁为获。
荒亭草色静,吟思淡何若。将老惜春光,诗才要量度。
汝昨尺书至,慰我情寂寞。名花霄汉楼,佳句映蟾魄。
人生忽半百,啸傲凭江郭。努力制篇章,诗人岂沦铄。
哀时事何补,千日酒共酌。嘉会此可常,孤游予福薄。
山林多幽兴,市声厌鸦雀。我昨山中游,满眼桃花灼。
当年武陵人,避世亦云乐。岂必皆神仙,丹霞起飞阁。
俯仰今何世,古人如可作。希风结云巢,兹言徒为谑。
烽烟黯宇县,百年怀抱恶。芜秽彼南山,不种谁为获。
荒亭草色静,吟思淡何若。将老惜春光,诗才要量度。
汝昨尺书至,慰我情寂寞。名花霄汉楼,佳句映蟾魄。
人生忽半百,啸傲凭江郭。努力制篇章,诗人岂沦铄。
哀时事何补,千日酒共酌。嘉会此可常,孤游予福薄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。