寂寂虫吟砌,策策叶鸣枝。房栊凄以静,下帘还掩扉。
镫火出檐隙,宿鸟忽惊飞。人物胡相扰,灭烛息光辉。
寒雨滴长夜,凄风入轻帷。忧戚相倚伏,衰疾自追随。
居室各千里,含愁将诉谁。薄祜由天赋,多艰岂人为。
何用得所遣,委命复奚疑。
猜你喜欢
老病睡眠少,如斯秋夜何!长庚未配月,织女已斜河。
莎径虫吟苦,柴门叶落多。
谁知穷甯戚,不作饭牛歌?
老病龙钟不入城,浊醪粗饭饯馀生。未霜村舍秋先冷,无月江天夜自明。
出塞虽惭平贼手,下帷聊喜读书声。山童睡熟青灯暗,自拨残炉候药铛。
局促人间每鲜欢,秋来病骨愈酸寒。
夹衣尚典雁声过,断简未收鸡唱残。
退士鬓毛纷似雪,老臣心事炳如丹。
灯前握臂无交旧,聊唤清尊少自宽。
夜雨凄凉客思迷,闻碪却是梦回时。
人人解说悲秋事,不似诗人彻底知。
抱病齿发非,阅世城市换。
朋侪冢累累,在者亦云散。
穷居嬾出户,俯仰秋已半。
疏钟到倦枕,微火耿幽幔。
平生疑著处,忽若河冰泮。
百年寓逆旅,万事真既灌。
纷纷彼方寱,袖手不须唤。
萝月忽满窗,悠然付长叹。
湖海秋初到,房栊夜转幽。
露浓惊鹤梦,月冷伴蛩愁。
生计依微禄,年光堕远游。
严滩已在眼,早晚放孤舟。
大枕空床梦不成,草堂悄悄四无声。
月明渐见天窗白,风起忽闻檐佩鸣。
客子未忘悲故里,老人无念到浮名。
江村岁岁先凉冷,且复寻盟向短檠。
老病龙锺不入城,浊醪麤饭饯余生。
未霜村舍秋先冷,无月江天夜自明。
出塞虽惭平贼手,下帷聊喜读书声。
山童睡熟青灯暗,自拨残炉候药铛。