北风彻骨大地寒,同云四布天漫漫。武人东征马不进,狐裘貂帽相盘桓。
玉龙衙衙六花舞,未到天明盈尺五。牙旗半卷冻不翻,白战无声寂桴鼓。
明州城头冻雀飞,姑苏台上乌夜啼。吴姬沈醉尚歌舞,健儿执戟寒且饥。
斯时龙公战未息,海水掀作琉璃碧。毒雾遥连鳖子亹,明珠照彻鲛人宅。
羊羔美酒花冥冥,春风早入沧浪亭。谁何献策毋乱行,吁嗟李愬方治兵。
猜你喜欢
海天黯黯万重云,欲到前村路不分。
烈风吹雪深一丈,大布缝衫重七斤。
长年南雪不到地,瘴疠惨毒愁北人。
今年初见腊前白,宠光并与梅花新。
客居破屋愁欲裂,病目不嫌熏湿薪。
鹑衣百结不蔽膝,恋恋谁怜范叔贫。
山阴境中寒雪飞,山川明秀见应稀。
严威不贷乘兴棹,馀彩并入繙书帷。
黄竹应歌姬满曲,素花又舞谢庄衣。
东郊薪者寒到骨,纵有狐裘那忍披。
穷年阙雨谩悲歌,喜见凌晨雪意多。
天上乱花初剪玉,楼头密影已翻波。
轮蹄著路织尘断,庭宇无风凛气和。
寄语云师勤覆护,莫令光景漏银河。
萧萧惊朔雪,浩浩怒天风。虎穴先朝事,鹅池半夜功。
中原思将帅,乱世识英雄。今古兴亡迹,乾坤阖辟中。
一日雪,空里浮花生眼缬。二日雪,竹松委地枯楠折。
三日雪,兽骇禽奔蹄迹灭。四日雪,翁妪啼饥泪成血。
天生万物忍弃捐,似为多情幻奇绝。由来恩怨不相关,无情有情总磨折。
君不见尧时洪流浸十日,赤子喁喁化鱼鳖。汤时亢旱烘七年,山河大地红炉热。
当时贤圣救不得,坐待时来自休歇。盖天垂地忧长人,浪教寒士头先白。
玉皇高居耳目远,鬼神虎豹争罗列。顼冥滕屏罪当诛,劈笺试与东风说。
汉时长安雪一丈,少陵有诗不吾诳。
今年广陵雪一尺,忍寒长作缩龟状。
从来穷巷说多泥,自是泥深劳拄杖。
闭门不出动经旬,出门无路将可向。
故人乃遗咫尺书,远祝长须问无恙。
湿薪如桂米如珠,有突不黔旦逾望。
但携古鼎烧黄连,香穗流珠凝碧帐。
崷崒窗间石数峰,气凌太华嵩衡上。
黄杨冬青压余滋,碧幢羽盖排仙伏。
蒿庐赖有此清绝,兴来可用山阴访。
飞鸿似带燕山书,重冰怕结黄河浪。
玄冥得意愈自娇,岁律回春未全壮。
吾君曲轸天下寒,语到三军真挟纩。
自怜难备绝域使,规模但可山中相。
起来举手祝羲车,何日篦开眼障。