真州
仪真谁种满林梅,兵后危枝半草莱。
便使萧条君莫欢,也曾惯见太平来。
击楫来江外,扬帆上旧京。鼓声殷地起,猎火照山明。
楚尹频奔命,宛渠尚守城。真州非赤壁,风便一临兵。
淮海三千里,天开锦绣乡。烟浓杨柳重,风淡芰荷香。
翠户妆营妓,红桥税海商。黄昏灯火闹,尘麝扑衣裳。
一雨淮南霁,新城喜暂登。江平流浩浩,山远路层层。
大舶连樯发,高楼列槛凭。北居殊觉久,眼畏火云蒸。
仪真谁种满林梅,兵后危枝半草莱。
便使萧条君莫欢,也曾惯见太平来。
曙色霁遥浦,片帆冲晓行。疏镫明驿火,残雨乱鸡声。
绿树真州道,青山建业城。渡江空击楫,搔首叹劳生。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。