一雁破空碧,秋满荻花洲。淮山淡扫,欲颦眉黛唤人愁。落日归云天外,目断清江无际,浩荡没轻鸥。有恨寄流水,无泪学羁囚。
望石城,思东府,话西州。平芜千里,古来佳处几回秋。歌舞当年何在,罗绮一时同尽,梦幻两悠悠。杯到莫停手,唯酒可忘忧。
猜你喜欢
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
清世念遗民,常情重老人。
馈浆烦郡府,分胙媿乡邻。
获稻黄云卷,舂粳玉粒新。
膨脝自摩腹,一笑欲忘贫。
湖边一夜霜,庭树无秋声。懒不近笔砚,何以纾幽情。
但有一睡耳,展转无由成。起拥地炉暖,坐待天窗明。
扁舟夜载石帆月,双屦晓穿天柱云。
八十老翁能办此,不须身将渡辽军。
家贫不学俭,物理有固然。
要是善用短,足以终其年。
我家稽山下,禀赋良奇偏。
敢言中人产,日或无炊烟。
有儿更耐穷,伴翁理遗编。
短檠幸能继,竟夜可忘眠。
行遍天涯等断蓬,作诗博得一生穷。可怜老境萧萧梦,常在荒山破驿中。
孔明百亩桑,景略十具牛,岂无子孙念,饱暖自可休。
种桑吾庐西,微径出南陌,三月叶暗园,四月葚可摘。
戴胜枝上鸣,仓庚叶间飞,飞鸣各自得,人生胡不归?归家力农桑,慎莫怨贫贱,婚嫁就比邻,死生长相见。