四时惟有三月好,劝君休叹落花早。千红万紫坠纷纷,天地有情春不老。
落花与我两忘情,此心久已无枯荣。翻空易奇成文章,昙云一朵现空王。
我见花飞席,转为落花惜。此日飘零却怨谁,当时何苦争颜色。
尔胡不作西天柳,春在枝头长不朽。尔胡不作净土莲,不染淤泥浊世缘。
年年绿酒醉深杯,一片飞花堕碧苔。化作香泥滋树本,明年依旧好花开。
笑尔尘根犹未尽,色相难空去复来。
猜你喜欢
绿叶生半长,繁英早自香。因风乱胡蝶,未落隐鹂黄。
飞来入斗帐,吹去上牙床。非是迎冬质,宁可值秋霜。
园林春色已无多,片片飘零奈若何。空里乾坤原变幻,梦中今古易蹉跎。
还将残艳资鱼腹,留取香泥补燕窝。欲使繁华常在眼,莫嫌炀帝费绫罗。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
我有一瓢酒,与君今夕同。
鸣檐社公雨,卷野沛歌风。
阅世花开落,观身劫壤空。
北邙丘垄尽,太息几英雄!