君不见东家郎,千金买得姚家黄。又不见西家子,万金买得魏家紫。
姚黄魏紫虽繁华,金多方才买得花。一朝金尽花亦尽,东家胡蝶飞西家。
争似东阳隐君好,不种閒花与閒草。屋头梅树八九株,舍下泉流刚一沼。
疏泉种梅梅已成,梅皎洁兮泉清泠。万顷寒光浸明月,一枝疏影涵清冰。
翠禽亭亭花外宿,白鸟洋洋波面浴。天然画出西子湖,彷佛移来博罗谷。
隐君真能耐岁寒,迥无半点红尘干。或时对花鼓焦尾,或时汲月煎龙团。
左招姑射仙,右揖凌波女。翩然跨青鸾,调笑启玉齿。
我方受此尘网缠,因风渴想梅花泉。安得饮泉花底眠,我歌君和逍遥篇。
抛却宇宙三千年。
猜你喜欢
翠羽金钱梦已阑,空余残蕊抱枝乾。
纷纷轻薄随流水,黄与姚花一样看。
孔明百亩桑,景略十具牛,岂无子孙念,饱暖自可休。
种桑吾庐西,微径出南陌,三月叶暗园,四月葚可摘。
戴胜枝上鸣,仓庚叶间飞,飞鸣各自得,人生胡不归?归家力农桑,慎莫怨贫贱,婚嫁就比邻,死生长相见。
远游索手不?粮,薪米临时取道傍。
今日晴明行亦好,经旬风雨住何妨。
木落霜清水鸟呼,扁舟夜泊古城隅。
吹残画角钟初动,低尽寒空斗欲无。
浪迹已同鸥境界,远游方羡雁程途。
高樯健席从今始,遍历三湘与五湖。
闲吟可是治愁药,一展吴牋万事忘。
不惜暮年酬倡绝,犹能作意答秋光。
好诗如灵丹,不杂膻荤肠;子诚欲得之,洁斋祓不祥。
食饮屑白玉,沐浴春兰芳。
蛟龙起久蛰,鸿鹄参高翔。
纵横开武库,浩荡发太仓。
大巧谢雕琢,至刚反摧藏。
一技均道妙,佻心讵能当。
结缨与易箦,至死犹自强。
东山七月篇,万古真文章。
天下有精识,吾言岂荒唐?
偶上篮舆踏夕阳,醉魂困思两伥伥。
涧薪旋拾供茶灶,诗稿初成寄药囊。
村舍蓺麻驱鸟雀,牧童随草放牛羊。
归来徙倚衡门久,始觉中春已日长。