赋得千山红树送姚园客还闽
萧萧浅绛霜初醉,槭槭深红雨复然。
染得千林秋一色,还家只当是春天。
萧萧浅绛霜初醉,槭槭深红雨复然。
染得千林秋一色,还家只当是春天。
秋山何处无红树,君归独向秋山去。
霜锦千章照客衣,林霞一片随行屦。
几曲云林到武夷,幔亭高处坐题诗。
南天气暖无冰雪,直到春花忆此时。
秋岸繁华景,红霞万树春。
西风无限意,吹尽送归人。
落叶萧萧路,秋风湖上波。
到家红树少,不怨客愁多。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。