偶随芳草访禅关,乘兴登临万仞山。黄鸟有情留客醉,白云无恙伴僧閒。
竹篱春暮花犹媚,茶灶烟销鹤自还。不识旧游题咏句,也曾笼入碧纱间。
猜你喜欢
严宸有追诏,趣上太守符。
疲民未苏醒,还雇空踌躇。
来寻灵源盟,喜与佳客俱。
始酌清泠泉,一浣丹墨洿。
超然烦溽中,著身在冰壶。
迟明陟危亭,云涛渺空虚。
烟霏倏一阖,峰峦时有无。
伟哉此绝观,雄压东南隅。
苍崖万仞立,四面环琼琚。
翠木巧蔽亏,亭午清阴敷。
令人澹忘归,似到真华胥。
忆昨泛莲日,选胜邀朋徒。
摩挲岩上刻,慨仰赵与朱。
举觞酹且盟,一节期终初。
重来三址年,恍如隔朝晡。
并游四五人,存者独老癯。
有怀子陈子,感叹为欷嘘。
子抱明月终,我方长涂趋。
颠踣惧不免,儆省当何如。
原言祝同社,著力相携扶。
禅伯亦可人,新结峰顶庐。
老我故倦游,轩冕非所娱。
会须脱尘鞿,来依懒瓒居。
笼翎圈里著禅关,顶有奇峰蹬可攀。
上下乾坤大千界,东西陆海两三山。
临沧雾向风前解,喝水泉因雨后潺。
一宿迷归山莫晒,小窗经日对孱颜。
两峰峻上半天开,一水争奔急雪来。
眺远直疑沧海近,洞灵曲坳涌泉回。
慨思南北江山异,更陟嵯峨宇宙恢。
眇眇愁余歌石鼓,漫磨枯墨洒苍苔。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。