周鼎七雄烹,晋辕戎狄驾。六朝困南服,五代沸中夏。
久聚必泮散,纷争互輘藉。宋季局忽变,一统肩相卸。
秦隋尚逊大,辽金岂能亚。旋乾而转坤,搏戏侈钧化。
梦觉失千劫,俯仰空悲诧。
猜你喜欢
老泉潦倒布衣终,方叔台卿感遇同。却怪季奴署函面,一枝铁槊便称公。
南渡分崩日,如公不见庸。君王已为虏,时宰尚和戎。
饶有持危略,空余恋阙忠。至今谈宋事,犹复泣陈东。
文成五利封,尚主亦不惜。谓世无神仙,佺乔在咫尺。
文成五利诛,骈首如羊豕。谓世有神仙,所言皆妄耳!
金银宫阙间,可望不可到。清心守环中,无为领众妙。
而况至人徒,修短非可校。不朽超形骸,千秋光远耀。
伐木丁丁,鸟鸣嘤嘤。出自幽谷,迁于乔木。乔木无枝,鸟集无时。
徘徊磅礴,穷无所之。深山有壑,大泽有舟。吁嗟转蓬,随风飘游。
青青子衿,悠悠我心。鼓瑟鼓琴,笙磬同音,停云在空,霭其欲雨。
旋风忽起,飞扬跋扈。事变不常,中心惨怆。客行虽乐,不如还乡。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。