盘马越关隘,已惊山势雄。及兹入山坳,面面多奇峰。
锐如莫邪剑,龛如凫氏钟。翼如将翔鸟,垂如下饮虹。
或攒如列星,或迸如张弓。或旋如海螺,或排如衙蜂。
偃蹇如懒僧,颓瘦如衰翁。蹲踞如卧罴,蜿蜒如游龙。
下肆插地轴,高骞淩苍穷。闟闪无定态,气慑难形容。
伟哉造化心,出奇真无穷。飞泉溜深涧,一线孔道通。
怪石碎横路,行客愁蚕丛。迤折四十里,天险同函潼。
闻昔界南北,十万藏貔熊。棋局一以变,过眼浮云空。
锈炮卧衰草,颓衙馀古松。列雉若锯齿,齾齾撼危风。
峭壁剔苍藓,战血犹殷红。腐儒慨凭吊,无病何呻恫。
清时撤屯守,来往车轨同。在德不在险,此语洵可宗。
不如饱看山,狂吟炯双瞳。崖石倘可疥,镌勒声隆隆。
猜你喜欢
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
惝恍不成寐,揽衣寒夜中。青荧煨芋火,鞺鞳鼓帘风。
巷犬声如豹,山童首似蓬。悠然束书坐,徐待日生东。
江湖双鬓秃,宇宙一身穷,酒浪摇轻碧,灯花落碎红。
交情元易见,春事半成空。
尚觊身强健,烟畦撷芥菘。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。