中庭有一鸟,不飞亦不鸣。非不能飞鸣,但恐凡鸟惊。
问鸟从何来,仙山杳冥冥。白云壮羽翼,三年养始成。
有客知此意,见鸟两伤情。胸中起五岳,磊落何时平。
猜你喜欢
少陵薄文章,谓非道所尊。不读破万卷,何由闻斯论。
经史足驱使,今古堪胚浑。寂若万象灭,灿若众星繁。
根柢有至理,刊落皆陈言。以此为诗史,孰能穷其源。
朔风吹玉树,叶叶起秋声。上有白鹤栖,下有蟋蟀鸣。
高天鸿雁来,河汉有馀清。念我故人子,结发事荣名。
离筵一分手,千载为伤情。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。