古寺夕阳边,凭虚思渺然。
江声犹楚恨,山色自吴年。
宿鸟回清磬,孤舟逗野烟。
长廊灯影寂,徐步礼金仙。
猜你喜欢
厜㕒峭壁耸云端,高阁千寻俯激湍。隔岸潮声凭槛听,过江山色卷帘看。
雕盘寥廓秋风急,帆入空濛夕照残。极目长天杳无际,楚云漠漠不胜寒。
孤鸟下云间,长松昼掩关。定香醒习梦,清磬落空山。
天地客同老,古今僧自闲。徘徊归径晚,林月白漫漫。
白发凄凉故史官,十年身不到长安。
即今天末吊形影,何日上前倾肺肝。
孤愤书成词激烈,五噫歌罢意卒酸。
此怀欲说无人共,安得相携素所欢。
远游索手不?粮,薪米临时取道傍。
今日晴明行亦好,经旬风雨住何妨。
木落霜清水鸟呼,扁舟夜泊古城隅。
吹残画角钟初动,低尽寒空斗欲无。
浪迹已同鸥境界,远游方羡雁程途。
高樯健席从今始,遍历三湘与五湖。
屏居不出门,终岁袖手坐;但怪意气衰,那觉日月过。
故人为冢丘,老伴余几个?天高鬼神恶,回夭夷齐饿。
遗魂一零落,岂复闻楚些?且当醉浊醪,吾梦行亦破。
平日功名浪自期,头颅到此不难知。
宦情薄似秋蝉翼,乡思多於春茧丝。
野店风霜俶装早,县桥灯火下程迟。
鞭寒熨手戎衣窄,忽忆南山射虎时。