九十春光谁自主。一树桃花,片片飞红雨。燕子衔将来又去。
替人似欲留春住。
满眼离情愁几许。芳草萋萋,绿遍春归路。忍说将离真个与。
伤心岂独痴儿女。
猜你喜欢
借问东君何所似。骀荡风流,性格如游子。才过清明兼上巳。
暼然兴尽思乡里。
万树娇红千树紫。那忍相抛,便付东流水。春风也恐多情死。
杜鹃声里潜归矣。
门掩黄昏三月暮。风风雨雨,断送闲花絮。昨夜刺桐芳草路,朝来总是相思处。
一寸芳韶休更误。憔悴年年,消尽温馨语。若许春光心上住,从他轻向天涯去。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
微疾经旬近药囊,往来巷陌未全妨。
时时小雨知春近,处处闲身觉日长。
林外鼓歌闻赛庙,怀中茶饼议租桑。
两京梅发今何似?送老流年只自伤。