清溪回抱乱峰斜,白板双扉处士家。别馆轻阴迷柳絮,小楼明月梦梨花。
村尨不吠看云客,林鸟还惊问字车。偶为探奇忘近远,石梁尽处饭胡麻。
猜你喜欢
小隐在江干,茆庐亦易安。
庖厨供白小,篱落蔓黄团。
蹭蹬冯唐老,飘零范叔寒。
世情从迫隘,醉眼觉天宽。
借得茅斋岳麓西,拟将身世老锄犁。清晨向市烟含郭,
寒夜归村月照溪。炉为窗明僧偶坐,松因雪折鸟惊啼。
灵椿朝菌由来事,却笑庄生始欲齐。
门径独萧然,山林屋舍边。
水风清晚钓,花日重春眠。
苒苒苔衣滑,磷磷石子圆。
人寰诸洞府,应合署閒仙。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。