君好堤边柳,妾好岭头松。
柳絮忽飘荡,随风无定踪。
不如岁寒姿,青青傲穷冬。
好恶苦不定,忧心徒忡忡。
猜你喜欢
仕宦五十年,终不慕热官。
年龄过八十,久已办一棺。
结庐十余间,著身如海宽。
此外皆长物,简去心始安。
称意多怒嗔,易可出艰难。
我无狐白裘,短褐亦御寒。
我以善勉汝,汝谓出訾毁;置之不复言,意又不能已。
为善如筑台。
成功由积累,中休犹不可,况本无基址。
未言破万卷,日且读十纸,学虽在力行,要是从此始。
我初居三山,同里数十人,尊酒相劳苦,言辞亦谆谆。
去来四十年,皆成冢中尘;子孙虽或存,败屋卖作薪。
此亦何罪哉,不过坐一贫。
我幸未至此,亦复拙谋身,无饭可哺汝,触目成悲辛。
众默瘖莫辨,众寐盲不知。
问而使之对,觉而使之窥。
瘖盲自穷疾,所感在一时。
苟昧哲人理,寐默定妍媸。
北山有芳杜,靡靡花正发。未及得采之,秋风忽吹杀。
君不见拂云百丈青松柯,纵使秋风无奈何。
四时常作青黛色,可怜杜花不相识。
五花骢马七香车,云是平阳帝子家。凤凰城头日欲斜,
门前高树鸣春鸦。汉家鲁元君不闻,今作城西一古坟。
昔来唯有秦王女,独自吹箫乘白云。
薪劳悔悟晚寻幽,积恨丛愆自水流。尘外物情閒纪梦,酒边花醉薄销愁。
人归远浦青帆暮,雁旅寒烟碧树秋。身放病留天意解,圃云栖倦笔耕俦。
风起高树颠,清响一何悲。草木讵有情,寒暑移其时。
君子在远道,旅归渺无期。流光恒若斯,我心君焉知。