醉卧拥孤剑,凉飙吹敝帏。耿耿长剑光,激射明月辉。
宵兴不能寐,四顾增吁欷。壮心耗蠹简,老泪滋秋衣。
相彼腐草萤,乘时尚飞飞。秋气入病骨,秋声搅愁心。
商歌与商丝,十指不成音。摧却白玉琴,寂听候虫吟。
星晨散晓芒,竹柏森夕阴。岁月日以远,沧海日以深。
几见珊瑚枝,化作锦绣林。丛愁不可道,积露泣衰草。
绿鬓朱颜人,风前几回老。寂寞太玄文,凄凉封禅稿。
富贵未足矜,贤达岂自保。晶莹万里天,千古同浩浩。
人生无百年,百年亦徒然。颇知此身幻,那得万虑捐。
勉敦诗书好,强与鱼鸟缘。石火不返石,泉流不恋泉。
晓月无远耀,秋葩逞孤妍。徘徊盼长道,目极心忧煎。
猜你喜欢
老病睡眠少,如斯秋夜何!长庚未配月,织女已斜河。
莎径虫吟苦,柴门叶落多。
谁知穷甯戚,不作饭牛歌?
老病龙钟不入城,浊醪粗饭饯馀生。未霜村舍秋先冷,无月江天夜自明。
出塞虽惭平贼手,下帷聊喜读书声。山童睡熟青灯暗,自拨残炉候药铛。
局促人间每鲜欢,秋来病骨愈酸寒。
夹衣尚典雁声过,断简未收鸡唱残。
退士鬓毛纷似雪,老臣心事炳如丹。
灯前握臂无交旧,聊唤清尊少自宽。
夜雨凄凉客思迷,闻碪却是梦回时。
人人解说悲秋事,不似诗人彻底知。
抱病齿发非,阅世城市换。
朋侪冢累累,在者亦云散。
穷居嬾出户,俯仰秋已半。
疏钟到倦枕,微火耿幽幔。
平生疑著处,忽若河冰泮。
百年寓逆旅,万事真既灌。
纷纷彼方寱,袖手不须唤。
萝月忽满窗,悠然付长叹。
湖海秋初到,房栊夜转幽。
露浓惊鹤梦,月冷伴蛩愁。
生计依微禄,年光堕远游。
严滩已在眼,早晚放孤舟。
大枕空床梦不成,草堂悄悄四无声。
月明渐见天窗白,风起忽闻檐佩鸣。
客子未忘悲故里,老人无念到浮名。
江村岁岁先凉冷,且复寻盟向短檠。
老病龙锺不入城,浊醪麤饭饯余生。
未霜村舍秋先冷,无月江天夜自明。
出塞虽惭平贼手,下帷聊喜读书声。
山童睡熟青灯暗,自拨残炉候药铛。