在昔洛阳,雪深丈余。
士也高卧,来令尹车。
今年吴淞,雪复何如。
积素一色,鸥鹭有无。
之子江臯,修亭是居。
有琴有书,有酒有鱼。
赏静独眺,聊以自娱。
挹兹清风,凜凜起予。
此景此图,再卷再舒。
猜你喜欢
洛阳雪深冻阑干,高士僵卧饥袁安。忍贫束腹一榻寒,不忍持钵邻里干。
令君晓鞭望门看,贤哉此公此操难。谁能为口须片肝,五公四世清节完。
吴兴松雪峻笔端,□缣粉白□漫漫。俨若古意幅面摊,好事把玩应长叹!
人间饱饭烦邯郸,功名回首□霏残。何如小忍聊盘桓,门前嵩少青巑岏。
雪气侵人卧欲僵,苦劳明府到藜床。
主宾问答皆情语,何用閒名入荐章。
夜听萧萧未涨溪,朝行滮滮已成泥。
可怜鸠取招麾速,谁似云知出处齐?野菊枝长半狼藉,江枫叶落正凄迷。
行人也识龟堂老,小榼村醪手自携。
姓字不须通,从来号放翁。
月明登暑雪,木落过秋风。
处处题僧壁,时时卧钓篷。
始知侯万里,未必是英雄。
怀器潜山泽,逢时起薜萝。
星辰占宝剑,雷雨化龙梭。
禹穴书虽富,浯溪石未磨。
门闾更须筑,有子继三科。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
流年冉冉不容追,余息厌厌只自知。
马革裹尺违壮志,鹿门采药卜幽期。
林蝉委蜕仙何远,巢燕成雏去已迟。
触事尔来多感慨,北窗闲赋早秋诗。