空际碧于澄,探奇拂曙登。千年藏古雪,五月遂无冰。
梦去疑庐阜,醒来得武陵。依稀星汉近,怅望六朝僧。
猜你喜欢
石室山人去不返,亭亭一柱玉当门。飞流恍听雷霆斗,怪石虚惊虎豹蹲。
梁帝斗坛荒草积,十仙题字古苔昏。闻道潜通三万里,几时骑鹿看真源。
善卷让位寻丹丘,逍遥居此岩之幽。
玉山宝房开瑰丽,茅茨土阶宁足留。
重岩磅礴启三洞,下为邃室高为楼。
楼疑蜃气化成阙,丹青缭绕虹霓浮。
室是白龙潜作藏,含精砥宝多琳镠。
中隆旁杀若覆鬲,气蒸乳滴同悬旒。
瑶缸璧拱互照映,交楣复壁相连句。
楼中百兽恣腾掷,怒猊渴虎凌飞虬。
亭亭玉柱贯当轴,狂怪未散掣其钩。
盐堆皛皛米崇廪,仙田作亩谁所耰。
室邃九门邃且珝,下受玉液流金沟。
飞流喷薄走户下,笙镛间作交鸣球。
潴为尾闾深莫渡,龙宅南隩司陈收。
搜珍抉宝横充溢,饭鉶食簋诚堪羞。
此公骑龙果安在,我欲御风从之游。
灵仙洞府足长往,下视浊世真蜉蝣。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
造物宁能困此翁,浩歌庭下答松风。
煌煌斗柄插天北,焰焰月轮生海东。
皂纛黄旗都护府,峨冠长剑大明宫。
功名晚遂从来事,白首江湖未叹穷。