关河劳梦寐,谁遣夕中生。月色不离地,山寒尽入城。
籁虚蛩答响,秋老雁无声。处处皆长道,徒看白露盈。
猜你喜欢
西风来几日,一叶已先飞。新霁乘轻屐,初凉换熟衣。
浅渠销慢水,疏竹漏斜晖。薄暮青苔巷,家僮引鹤归。
西风吹屋络纬鸣,星河错落已三更。
军城传警万家静,山堂含风遥夜清。
云收纤月映山尽,天转北斗向江倾。
舍南高林栖鹤鶂,危枝高巢雏夜惊。
西风木叶下,远想洞庭秋。物色摧年老,天时助客愁。
李衡千树橘,张翰一渔舟。亦自人间乐,功名安足谋。
西风吹鬓鬓成霜,变异无端那有常。
交友后先同昨梦,老人八十尚他乡。
书空雁字行疎密,泣砌虫吟韵短长。
尽是客中秋意绪,谁能对此不凄凉。
西风落叶间,孤客有余閒。
寒水皆归壑,秋云不离山。
鹘翻枯草去,鸦带夕阳还。
幽趣何人共,柴门只自关。
西风似识野夫心,吹叶填门日渐深。
童子切须休扫著,要他朝夕助秋吟。
西风飋飋起松林,卷尽长空万里阴。
明月在天天似水,似余一片坐禅心。
万树舞苍翠,西风终日来。一凉衣顿薄,何日客当回。
候虫吟露切,秋鹗击云开。又复悲摇落,萧萧独上台。