园林春色已无多,片片飘零奈若何。空里乾坤原变幻,梦中今古易蹉跎。
还将残艳资鱼腹,留取香泥补燕窝。欲使繁华常在眼,莫嫌炀帝费绫罗。
猜你喜欢
四时惟有三月好,劝君休叹落花早。千红万紫坠纷纷,天地有情春不老。
落花与我两忘情,此心久已无枯荣。翻空易奇成文章,昙云一朵现空王。
我见花飞席,转为落花惜。此日飘零却怨谁,当时何苦争颜色。
尔胡不作西天柳,春在枝头长不朽。尔胡不作净土莲,不染淤泥浊世缘。
年年绿酒醉深杯,一片飞花堕碧苔。化作香泥滋树本,明年依旧好花开。
笑尔尘根犹未尽,色相难空去复来。
绿叶生半长,繁英早自香。因风乱胡蝶,未落隐鹂黄。
飞来入斗帐,吹去上牙床。非是迎冬质,宁可值秋霜。
泽国霜迟木未疏,秋来更觉爱吾庐。
芭蕉绿润偏宜墨,戏就明窗学草书。
我悔不学农,力耕泥水中,二月始穑事,十月毕农功。
我悔不学医,早读黄帝书,名方手自缉,上药如山储。
不然去从戎,白首捍塞壖。
最下作巫祝,为国祈丰年。
犹胜业文辞,志在斗升禄。
一朝陪众隽,所望亦已足。
岂知赋命薄,平地成怨仇。
生为马伏枥,死为狐首丘。
已矣何所悲?但悔始谌错。
赋诗置座傍,聊以志吾怍。
怀抱何萧爽,凉风扫郁蒸。
寒蛩喧败草,饥鼠啮枯藤。
雨送疏疏响,风吹细细纹。
犹稀绿萍点,已映小鱼群。
傍有一拳石,又生肤寸云。
我来闲照影,一笑整纶巾。
我有一瓢酒,与君今夕同。
鸣檐社公雨,卷野沛歌风。
阅世花开落,观身劫壤空。
北邙丘垄尽,太息几英雄!