几人平地上,看我半天中。(《登楼》见《吟窗杂录》)
醉忆春山独倚楼,
远山回合暮云收。
波间隐隐仞归舟。
早是出门长带月,
可堪分袂又经秋。
晚风斜日不胜愁。
杨柳陌,宝马嘶空无迹。新着荷衣人未识,年年江海客。
梦觉巫山春色,醉眼花飞狼籍。起舞不辞无气力,爱君吹玉笛。
对秋深,离恨苦,数夜满庭风雨。凝想坐,敛愁眉,孤心似有违。
红窗静,画帘垂(chuí),魂消地角天涯。和泪听,断肠窥(kuī),漏(lòu)移灯暗时。
孤心:负心。
漏:古代计时工具。
风撼芳菲满院香,四帘慵(yōng)卷日初长,鬓(bìn)云垂枕响微鍠(huáng)。
春梦未成愁寂寂,佳期难会信茫茫。万般心,千点泪,泣兰堂。
鍠:钟声。
兰堂:芳香高雅的居室。
风柳摇摇无定枝,阳台云雨梦中归。
他年蓬岛音尘断,留取尊前旧舞衣。
昔年凄断此江湄,风满征帆泪满衣。
今日重怜鶺鴒羽,不堪波上又分飞。
昔年悽断此江湄,风满征帆泪满衣。今日重怜鹡鸰羽,不堪波上又分飞。
桃李不须誇烂熳,已输了风吹一半。
风切切,深秋月,十朵芙蓉繁艳歇。小槛细腰无力,空赢得,目断魂飞何处说。
寸心恰似丁香结,看看瘦尽胸前雪。偏挂恨,少年抛掷,羞觑见,绣被堆红闲不彻。
切切:象声词,形容风声萧瑟。
觑见:细看。不彻:不撤。