金井梧飘早报秋,星流大火暑全收。人间爽气清如水,凉满山家十二楼。
白云最深处,时有伐木声。长歌互相答,澹然忘世情。
点染青山四十年,寸缣不改旧风烟。
散人漫窃江湖号,未买松江一钓船。
弓样新裁瘦不禁,分明一掬照花阴。凌波未试弯弯玉,踏月还生步步金。
红蕾先开传密意,赤绳双系结同心。少年前度相看处,唯恨鞦韆别院深。
天清露白猿声哀,巫山宛如屏障开。峰回江转青未了,烟消雨歇空阳台。
我疑峨嵋青城移下瞿唐峡,又疑泰华衡庐飞过剑门来。
白云几朝莫,巫山青如故。隔江望南陵,正见施州路。
路杳如线百八盘,人行如蚁云边度。夷陵渐近楚江分,懒向江头问沿溯。
欲从车马向荆门,堂上心期不可负。
世弃留侯问赤松,赋传彭泽拟陶公。携棋觅旅谁参鹿,抱膝长吟独卧龙。
天入青溪明绮练,晴开至简对芙蓉。粤山秦岭愁孤旅,怅望仙踪不可从。
云山怅望伊人远,芳草飘摇游子情。六月梧桐将叶老,一生离别有秋声。
乡园未信能长乐,旅馆何妨归不成。莫向他乡悲夜锦,由来富贵自当轻。
提瓮汲新水,阶前著意浇。好花初烂漫,底事苦飘飖。
不周山崩天柱折,天倾西北形露缺。混沌已分元气裂,女娲补之毋乃拙。
炼石五色生紫烟,云粘霞缀恐未坚。列宿参差自环绕,璇杓耀芒安次躔。
后来星陨化为石,少阳少刚同气质。沉思应是娲皇遗,晕映珠联犹玓瓅。
何年下坠新安城,砥平莹滑常晶荧。六丁呵护神鬼守,肯与人世镌碑铭。
移来独在万山顶,妥置琳宫秋月冷。步虚声歇刚风吹,瀛海神游梦初醒。
扬州道士骑鹤仙,几回朗诵黄庭篇。簪冠佩剑爽思袭,澄空浸水光相连。
土花莫蚀埃尘净,劫火难燃离斧刃。宁戚扣角那能歌,秦人施鞭安敢运。
非产庐阜非太湖,赤瑛为骨琼为肤。煌煌耿耿三四点,如此至宝寰区无。
好共兹山镇悠久,夜夜祥光照穹垕。不磨不泐千万年,留向瑶坛长礼斗。
玉带朱衣鹤发明,夕阳林下寄长生。
秋凉春暖筋骸健,雨后晨初意思清。
荫树一编依卧鹿,傍花三酌趁啼莺。
功名成遂真豪杰,更自逍遥享太平。