可怜白雪曲,未遇知音人。
恓(xī)惶(huáng)戎(róng)旅下,蹉(cuō)跎(tuó)淮海滨。
涧树含朝雨,山鸟哢(lòng)馀(yú)春。
我有一瓢酒,可以慰风尘。
可惜这《白雪》古曲,没有遇到它的知音。
我因为军事而忙碌不安,在淮海边蹉跎流离。
山涧的树上还有晨雨,山鸟在剩余的春天里鸣叫。
我有一瓢酒,可以用来慰藉奔波的生活。
白雪:古琴曲名,传为春秋师旷所作。
恓惶:忙碌不安貌。戎旅:军旅,兵事。
哢:鸟鸣,鸟叫。
中秋节过又重阳,静里人看岁月忙。啼鴂风前悲□木,归鸿天外度微霜。
病狂不疗三年艾,心愿空馀一瓣香。但得身康无事日,分投书剑老农桑。
吾家两门婿,颇善誉其甥。一闻高人赏,敏异罕所有。
一闻才五龄,鲜诵鲁论篇。宁氏肩宅相,符今胡不然。
幸予眸未昏,予足亦未绵。纵步千仞冈,青云看腾骞。
久矣薄温饱,况能光彩怜。渥驹被宠驭,万里期无前。
为言乘龙者,去去各勉旃。
短棹辞喧聒,长林坐阒□。岸明花绕舍,畦暗水通潮。
陶令何曾返,庞公不可招。未应经世略,老向此中销。
苦忆东安文学老,得钱相觅且衔杯。乌衣奋事堪肠断,王谢如今焉在哉。
琴尺何来此,寒光近眼明。导丝行褚直,阁臂展书轻。
妙得行藏理,频临几按清。小童知爱惜,无枉故人情。
久缀鹓班底,逶迤晓思迟。偶因迎册处,却忆唱名时。
御水流故道,宫花换旧枝。自惭无补报,四十鬓先衰。
河朔多奇士,栾城有令孙。策名游宦海,衍庆出儒门。
两府推曹掾,群公听讨论。天池鹏远击,云路鹤高鶱。
腾达初云迈,驰驱岂惮烦。河汾一白简,江浙两华轩。
吏牍机权密,官联体统尊。流亡藉安集,诖误得平反。
材器楩楠耸,胸襟云梦吞。北藩曾入幕,南国复攀辕。
夙望存台阁,声能著塞垣。芸编严子训,芝检答亲恩。
显达逢昭代,荒凉忆故园。脩程车骋辙,厚福水流源。
政抚青霄立,俄瞻素旆翻。佳城俨新市,搔首赋招魂。
方州一士耻孤陋,老大挐舟辞楚乡。万里周流踪迹远,半生著述鬓毛苍。
侯门久客公车荐,驿路荣归祖席张。到日里闾争馈贺,儒冠稽古动辉光。
閒官长日无公事,静室焚香读好书。饮水饭蔬差可乐,妻儿休叹食无鱼。