九陌阳和御苑偏,瑞看盈尺应祈年。飞花散入梅千树,舞絮犹疑柳半烟。
积处宜春添曙色,融来太液涨新泉。不须更和邹枚曲,黄竹歌声日下传。
作客怜双鬓,长安经几春。漫传今夕旧,又及岁华新。
看剑犹冲斗,开尊欲醉人。灯前听王漏,骨肉尔为亲。
木落小窗空,云消碧海东。露华浮夜月,星影动天风。
旅梦关山远,羁愁黯淡中。一镫殊寂寂,倚户听飞鸿。
为寻佳种几徘徊,手取灵根绕砌栽。孤负重阳时节好,连朝风雨不曾开。
去岁南乘下峡舟,西归仍此听巴讴。
题桥亦浅丈夫事,未赎当年犊鼻羞。
悠悠感愁运,肃肃励素节。蟾华度疏棂,兰吹出丛薄。
幽虫泣烟莎,微萤映露叶。百哀攻予衷,感此重忉怛。
庭闱馀斑衣,荒垄已白骨。苟生尚何聊,从死恐亡益。
鞠凶天未悔,风急雁序拆。女须冰玉质,眼看没荒域。
山鬼不足邻,何年反尔魄。危肠尽一哭,六月霜凛烈。
自从夺所怙,残魂慨零落。虚弦已折翮,况此百中镝。
人生寄一世,常苦不满百。血气如微流,岂禁沸鼎涸。
隐忧谁复诉,任理宽万一。贝叶了诸妄,一真无悦戚。
香火有昔缘,从兹事朝夕。
自然秾脸与深唇,一味繁红也绝伦。沧海浪传千岁种,武陵应有四时春。
去年崔护诗仍在,前度刘郎意独亲。亦要清樽相料理,可能但倚笔如神。
啧啧野田雀,群飞随处饶。时来晚禾里,啄啄争肥硗。
穷老逼官租,终岁常苦号。如何相聚食,不间夕与朝。
山长少弹射,地僻多蓬蒿。飞飞信得所,宁知农事劳。
有美一人兮,在天之陬。恒怅望而郁纡兮,曷云能休。
路阻绝而予莫觏兮,心烦冤而语畴。愿寄声于丰隆兮,恨寥廓而无由。
羌蹇修以重媒兮,惧初志之或缪。念两情于夙昔兮,缔衷素而好逑。
何谗人之溷浊兮,致无辜而见尤。弗参验以阅实兮,肆谤讟之横流。
远迁谪于江乡兮,日憔悴而无聊。伤旧会之莫续兮,乱愁绪而难抽。
蝼蚁纷其见制兮,鸱鸮厉而与仇。志沈菀而不扬兮,思蹇产而无遒。
愿一见以有明兮,徒仰视夫天高。羌葑菲之陋质兮,曾何美之可侜。
彼众舌之簧鼓兮,乃诞幻而为诪。纷总总之得志兮,率追曲以是求。
吾独连蹇而不偶兮,实吾命之不犹。芳与泽之杂揉兮,信十年之有莸。
嘅圆凿而方枘兮,宜乎锄铻而难投。惟进
偶因剡荐误乘骢,行遍滇南障塞中。士习渐看邹鲁盛,提封应比汉唐雄。
金笳夜吸榆关月,画帜晴摇渌水风。喜有台端曹宪副,贤劳处处筑儒宫。