朔风吹雨正尘埃,忽见江梅驿使来。
忆著家山石桥畔,一枝冷落为谁开。
燕子楼边柳色新,画眉人去镜生尘。
来年羞结空床梦,闲拨琵琶过一春。
草木起寒色,望来秋更清。
舟横遥夜月,风度隔城更。
避俗心虽在,休官疏未行。
空惭旧吟侣,有句续唐声。
花列千行彩袖,叶收万斛明珠。
可惜坡仙不在,风情绝胜西湖。
春意枝间忽暗惊,乘风作阵去纵横。
苍苔可忍欺香骨,粉蝶无端乱舞英。
有恨应羞霜月照,锺情犹赖晚风轻。
梦回一夜频搔首,肠断空阶骤雨声。
南土气蒸溽,城居厌喧卑。官曹稍休暇,寄此方驾驰。
侧径转萦曲,遥原杂林池。烦缨濯微飙,前瞻划舒夷。
嶪嶪琳宇深,松桂交樛枝。钟声出修廊,一饭若有期。
适意岂不乐,营营竟何为。虚谈非世具,勿遣俗士知。
素衷慕幽蹈,终焉谢尘羁。
柏状久知天所恣,势到三株不容四。依稀年向百岁时,亲见唐家晋阳事。
左倾右跌两无检,欲僵不僵自相险。其一正直不少贬,鬼神偷撼更不敢。
钜腹对剖或仰袒,地力掣拔遭皽脔。横纽生铜作筋缕,突乳银砂簇
一枝炯炯照人寒,绝似溪桥立马看。
只恐春风解相怨,漏他消息入毫端。
水国开良宴,霞天湛晚晖。
凌波宓妃至,盪桨莫愁归。
妆浅休啼脸,香清愿袭衣。
即时闻鼓瑟,他日问支机。
绣骑翩翩过,珍禽两两飞。
牢收交甫佩,莫遣此心违。
子陵滩下立多时,鸥鹭悠悠自识机。
春事都来无半月,一声鶗鴃劝人归。