自笑客行久,我行定几时。绿杨已可折,攀取最长枝。
翩翩弄春色,延伫寄相思。谁言贵此物,意愿重琼蕤。
昨梦见惠连,朝吟谢公诗。东风引碧草,不觉生华池。
临玩忽云夕,杜鹃夜鸣悲。怀君芳岁歇,庭树落红滋。
冰蚕不知寒,火鼠不知暑。
知闲见闲地,已觉非闲侣。
君看东坡翁,懒散谁比数。
形骸堕醉梦,生事委尘土。
早眠不见灯,晚食或欺午。
卧看毡取盗,坐视麦漂雨。
语希舌颊强,行少腰脚偻。
五年黄州城,不踏黄州鼓。
人言我闲客,置此闲处所。
问闲作何味,如眼不自睹。
颇讶徐孝廉,得闲能几许。
介子愿奉使,翁归备文武。
应缘不耐闲,名字挂庭宇。
我诗为闲作,更得不闲语。
君如汗血驹,转盼略燕楚。
莫嫌銮辂重,终胜盐车苦。
丝管纷纷烛满堂,枭卢掷罢夜飞觞。
帷犀风定歌云暖,香兽烟浓漏箭长。
泛菊已成前日梦,探梅又续去年狂。
醉归自笑摧颓甚,冷逼貂裘怯晓霜。
数声屋角听鸣禽,红糁青梢忽满林。
雨过东皋一犁润,冰消南涧半篙深。
逢僧竹院闲评药,携鹤山村醉拥琴。
青史功名黄合贵,有时应不到如今。
西村一抹烟,柳弱小桃妍。
要识春风处,先生拄杖前。
十日雨晴湖水深,暖催新绿上横林。
分泥海燕穿花径,带犊吴牛傍柳阴。
夏近渐低游舫价,日斜殊费寺楼吟。
归来支枕还无事,一缕微烟看水沉。
省中地禁清昼长,侍史深注熏笼香。
荣名挽公公不住,东皋归去栽花忙。
毵毵华发映朱绂,同舍半已排云翔。
正如少陵入严幕,本自不用尚书郎。
向令封侯佩金印,不然草诏直玉堂。
万锺会作梦幻过,三径空叹松菊荒。
乐天十年履道宅,赞皇一夕平泉庄。
公看富贵定何物,一笑乃复坐此妨。
东皋乐哉日成趣,簪花起舞当自强。
知公能容贱子狂,请赋式微之二章。
飒飒长眉绿覆肩,欲推寿数意茫然。
若非楚国庚寅岁,定是尧时丙子年。
铜笛一声惊宿鹭,蒲帆数幅破晴烟。
遥知乘醉江湖去,黄鹤楼头又放颠。
雨垫林宗一角巾,萧条村路并烟津。
四朝遇主终身困,八世为儒举族贫。
行摘残蔬循废圃,卧闻饥雀噪空囷。
封胡羯末皆佳甚,剩喜团栾一笑新。
吾侪之生乙巳年,达者寥寥穷比肩。
退士一生藜藿食,散人万里江湖天。
忍贫不变我自许,挟术自营君岂然?一事尚须烦布策,几时能具钓鱼船?