太白明,北风作。江中飞浪高入楼,不似羁人怀抱恶。
楼中香漂百和浓,楼下锦缬翻东风。
玉樽美酒清若空,吴姬妆面相映红。
人生一笑不易得,是间一醉千金直。
元龙百尺君勿论,芳时且可金杯侧。
一从隽轨得追攀,日日江皋倒载还。贪向诸公论友义,未容老子忆家山。
酒边鲸吸仍畴昔,笔底羊肠出险艰。莫便樽前话分袂,此心不与石俱顽。
频年忍流移,犹幸稊稗熟。
稊亦已无,何以填饥腹。
时方迫冻馁,势恐瞢荣辱。
傥无意外忧,根蘖犹可斸。
自甘蛮方瘴疠,谁怜姑射肌肤。肠断何郎东阁,魂销林叟西湖。
谢刘生死论交地,巴蜀山川迢递程。万古云霄森意气,五兵词赋莽纵横。
虞江精舍浮云隔,汴水孤坟宿草生。濯锦浣花游眺地,悲泉斜日下层城。
五十无闻将六十,不才孤负宠恩深。惟应一片清秋月,解照平生报主心。
胡儿谁犯属车尘,圣主西巡秋复春。
毳幕欲知酣战苦,六宵金甲未离身。