鄙夫十年江洚客,岸草汀鸥随步屧。
稍收晚景付长竿,河伯供鱼慰弹铗。
烟云不锁北阙心,飞出乱山青万叠。
束书却入国东门,觚棱瑞日明书笈。
蹇驴破晓踏春泥,谁家暖气生牙颊。
门前宾客鄙可怜,纷如寒蚕饥望叶。
主人看屋客看地,士氯萧条无一捻。
迩年恰得玉堂家,名在执鞭犹炜烨。
玉堂丈人廊庙资,宝带垂鱼光绕胁。
棣萼青春自一门,璇题白日常三接。
侧闻好士礼作罗,织鳞弱翮归渔猎。
蹉跎岁晚曳裾人,半彫鬓绿仍随牒。
涧溪幽菜傥可羞,试鸡万钱聊一筴。
有穹者崖,严霜在道。身无完裳,腹不宿饱。孰馈我食,孰授我衣。
援崖履霜,不知寒饥。岁聿云暮,松柏盘盘。薪之槱之,有怀咏叹。
无嗟形苦,无为伊沮。匪异也人,视我昔今。
楚东六邑多秀民,其间达者海内闻。
恨我眼暗不识真,客舍道傍初见君。
徵君当以文章显,照眼青钱充万选。
胡为过我误淮扬,山径蹊荒费锄剪。
龙钟野老安用哉,偶随江上浮鸥来。
簿书鱼鸟少闲暇,赋敛户口烦徵催。
君今蹉跎壮非少,陇首棲迟杂长啸。
上书自荐莫峥嵘,直气如虹亦奇峭。
诗书满腹灯火勤,勿言此道非由人。
雪霜不厌松骨老,桃李自与春风新。
短书御袖怀珍具,文字天成绝斤斧。
一鸣行即驾雷车,万卷它年劳电母。
北窗纹簟清如水,青蝇侧翅如畏刑。
侧身甘旨寝疾愈,负我此腹何由灵。
身世浮云不留处,书生白首谈尧禹。
书窗行几寺虚闲,过我萧萧听夜雨。
阳羡溪头蟹正肥,三年客尽拂征衣。
一川秋色背人去,满路黄花迎子归。
未用解装荣故里,少须通籍扣天扉。
红妆莫作离凰怨,自有鵷鶵接翅飞。
吕卿豪杰士,家世两申公。小试为郎日,深知有祖风。
名高中兴后,病著半生中。遂作青山去,呜呼万事空。
雾帐桃笙昼寝馀,此君那可一朝无。
秋来冷落同班扇,岁晚温柔是锡奴。
笙歌登画船,十日清明前。山秀白云腻,溪光红粉鲜。
欲开未开花,半阴半晴天。谁知病太守,犹得作茶仙。
今宵文会友,作句擅清新。始也诗言志,终焉笔有神。
既无折角者,宁有面墙人。只待逢真主,艰难七月陈。