异县羁栖久,高楼有所思。江流残雪净,鸟没夕阳迟。
摇落逢时序,艰难出鬓丝。谁云天下士,贫贱欲何之。
孟夏草木长,林泉多淑气。芳草欣道侧,百卉皆郁蔚。
乘兴快登临,好风袭我襟。濯足清流下,晴山转绿深。
不见樵父过,但闻牧童吟。寺远忽闻钟,杳然入林际。
声荡白云飞,谁能窥真谛。真谛不能窥,好景聊相娱。
相娱那几何,景逝曾斯须。胡不自结束,入洛索名姝。
绿水桥头小钓车,数椽败屋柱槎牙。
年年贼火无人住,风落棠梨几片花。
将军夜战战北庭,横绝大漠回奔星,雪花如掌吹血腥。
边风冽冽沉悲角,冻鼓咽断貔貅跃,堕指裂肤金甲薄。
云阴月黑单于逃,惊沙锵击苍龙刀,野眠未一辞征袍。
欲晓不晓鬼车叫,风中僵立挥大纛,又促衔枚赴征调。
胡虏无仁义,兴衰匪百年。
如何凭气力,久欲靖中边。
异类依天角,黄头住海輭。
愚堪呼鹿豕,健母学鹰鹯。
猰狄时方惫,燕云耗颇传。
奸臣贫拓境,黠计落空拳。
氈毳分伊水,旌旗湿汴川。
莺花春自老,风雨夜相连。
文物东南盛,舟车蜀广聊。
规模垂翼翼,鼎石赖乾乾。
五福祥光近,千龄厚泽绵。
雨晴均化日,丰穰庆秋田。
食兽闻相{左口右巫},干戈斗欲缠。
瓜分争块壤,鼎沸逐埃涓。
亡北惟堪伺,良图盍自坚。
藩篱兼谨守,阃外勿轻捐。
晋赵非殊异,山河本浑全。
人心方激切,天道有回旋。
王佐存诸葛,中兴仰孝宣。
何当渭桥下,拱揖看骈阗。
空门龙象道高升,坐使山川胜气增。
天道不言成西运,人间无处证三乘。
云深尚有游山客,烟冷空余礼塔僧。
一苇莫嗟成万古,幻身来往本何曾。
拄杖挑云上半肩,寻幽重到旧栖禅。
浮生多故成南北,白发相惊问岁年。
房闭松声难辨雨,山连海脉暗通泉。
自从勇却长芦请,猿鹤终宵亦稳眠。
蓬莱阙下是天家,上路新回白鼻騧.急管昼催平乐酒,春衣夜宿杜陵花。
何期来此地,重谒告成祠。
菲饮泉堪酌,桐棺事莫知。
蟾分丹桂影,龙矫老松枝。
拂石寻遗字,苔荒大业碑。
纵酒何须泪满襟,壮怀不许恨先侵。文章共负千秋业,得失难欺一寸心。
但觉酒阑歌慷慨,焉知月落夜幽深。丈夫许国非无日,莫枉雄才学苦吟。