此去向南西,山高山复低。
不逢清话客,已觉倦扶藜。
我携数卷书,歌诵剑江上。书中何所言,一一超形象。
我心会其神,源泉莫知乡。中有几微存,欲语恐添障。
安得凌长风,趋拜濂溪丈。
病后身轻欲御风,羽人谁遣过墙东。乾坤有地云随驭,日月多情鸟出笼。
诗社几人时野服,使君五马古侯封。天机动我鸣还舞,更爱新巢在老松。
离人元作恶,况复是心知。预洒临岐泪,各抄同赋诗。
分襟愁路促,恋别愿舟迟。童仆追随久,犹能相向悲。
鼎气孕河汾,英英济旧勋。刘生曾任侠,张率自能文。
官佐征西府,名齐将上军。秋山遥出浦,野鹤暮离群。
远恨边笳起,劳歌骑吏闻。废关人不到,荒戍日空曛。
草木凉初变,阴晴景半分。叠蝉临积水,乱燕入过云。
丽藻终思我,衰髯亦为君。闲吟寡和曲,庭叶渐纷纷。
江山十日雪,雪深江雾浓。起来望樊山,但见群玉峰。
林莺却不语,野兽翻有踪。山中应大寒,短褐何以完。
皓气凝书帐,清著钓鱼竿。怀君欲进谒,谿滑渡舟难。