百里骊山一炬焦,劫灰何处认前朝。诗书焚后今犹在,到底阿房不耐烧。
南登碣石坂,遥望黄金台。丘陵尽乔木,昭王安在哉。
霸图怅已矣,驱马复归来。
大运沦三代。
天人罕有窥。
邹子何寥廓。
漫说九瀛垂。
兴亡已千载。
今也则无推。
自古皆有死。
徇义良独稀。
奈何燕太子。
尚使田生疑。
伏剑诚已矣。
感我涕沾衣。
学诗如学禅,所贵在观妙。
肺肝剧雕镂,乃自凿其窍。
冥心游象外,何物可供眺。
空山散云雾,仰避日初照。
旷观宇宙间,璀璨同晖曜。
但以此理参,而自诗料理。
持以问观空,无言但一笑。
笑矣乎,冰山之高兮不可恃,
炙手之热兮有时已。幕燕釜鱼门如市,
归去来兮寻栗里。笑矣乎,
孤松可抚菊可餐,浮云富贵过眼矣。
生平只说聱头禅,撞著聱头如铁壁。
脱却罗笼截脚跟,大地撮来墨漆黑。
晚年转复没刀刀,奋金刚杵碎窠窟。
他时要识圆悟面,一为渠侬併拈出。
性与虽天纵,主世乃无由。何言泰山毁,空惊逝水流。
及门思往烈,入室想前修。寂寞荒阶暮,摧残古木秋。
遗风暧如此,聊以慰蒸求。
行县淹朝雨,盘山转路迟。
溪声连壑起,云气并峰移。
候鸟催耕急,梯田贴石危。
农官方在野,端为有年期。
青箱家学谢蓝青,十九贤书羡茂龄。洗马乘车初载璧,长文抱膝早占星。
为霖旱岁须龙种,此日秋风有雁翎。闻说救时君世业,好将三策射彤廷。