清泚阶下流,云自谷口源。念昔白衣士,结庐在石门。
道高杳无累,景静得忘言。山夕绿阴满,世移清赏存。
吏役岂遑暇,幽怀复朝昏。云泉非所濯,萝月不可援。
长往遂真性,暂游恨卑喧。出身既事世,高躅难等论。
三山有琼树,霜雪色逾新。始自风尘交,中结绸缪姻。
西掖方掌诰,南宫复司春。夕燕华池月,朝奉玉阶尘。
众宝归和氏,吹嘘多俊人。群公共然诺,声问迈时伦。
孤鸿既高举,燕雀在荆榛。翔集且不同,岂不欲殷勤。
一旦迁南郡,江湖渺无垠。宠辱良未定,君子岂缁磷。
寒暑已推斥,别离生苦辛。非将会面目,书札何由申。
四十无闻一腐儒,谩劳冲雪扣岩居。长贫不计盘飧乏,多病仍堪酒戒除。
世事乾坤聊尔耳,功程日月笑居诸。可应得暇还来此,閒听山泉漱石渠。
晓入荒蹊陟断冈,多年庙食白龙王。
要添溪上半篙水,不远山中一瓣香。
灌木云昏旌斾出,高田土渴桔槹忙。
莫疑栖隐无深洞,且得随车雨送凉。
故人溪上有渔舟,竿倚风蘋夜不收。
欲寄一函聊问讯,洪乔宁作置书邮。
觚棱挂晓日,浮鹢违都城。
今代朱伯厚,勇去投簪缨。
津津眉睫间,不见离别情。
问之何能尔,内重外物轻。
声利诱一世,漏尽犹夜行。
岂不厌逐逐,无由息营营。
若人著眼高,不受世网缨。
奋身许国久,艰险亦饱更。
乘传上蚕丛,拥旄到龙廷。
中朝豹尾班,讵可欠老成。
一旦念丘园,拂衣即遐征。
君相虽贪贤,欲留终不能。
班以内阁奥,秩之閒馆清。
皖山插天翠,淮水到海平。
婆娑山水间,可筑半隐亭。
鸡豚入新社,鸥鹭寻旧盟。
收身谢危机,至此全修名。
嗟我为糊口,偃蹇侵颓龄。
仰羡冥鸿高,俯惭晓猿惊。
青山不负约,行矣谋归耕。
郡政今良吏,门风古缙绅。万年唐社稷,一个哭麻人。愤烈身先死,敷扬气益贞。天乎资大宝,泰矣见忠臣。得罪钟多故,投荒岂是迍。玉寒方重涩,松古更青皴。鹏cR宁唯白,龙多岂止荀。道孤梳有雪,恩重泪盈巾。喻蜀须凭草,成周必仗仁。三峰宵旰切,万里渥恩新。赋鵩言无累,依刘德有邻。风期仁祖帽,鼠讶史云尘。禅叟知何幸,玄谈有宿因。双溪逢陆海,荆渚遇平津。落日愁闻笛,何人为吐茵。生徒希匠化,寰海仰经纶。疾愈蝉声老,年丰雨滴频。刘虬师弟子,时喜一相亲。
犹来吴越尽须惭,背德违盟又信谗。宰嚭一言终杀伍,
大夫七事只须三。功成献寿歌飘雪,谁爱扁舟水似蓝。
今日雄图又何在,野花香径鸟喃喃。
雨打繁暑尽,放怀步微凉。绿苔狂似人,入我白玉堂。
堑鸟眠堪画,庭柽夜益香。唯应蕊宫子,时到虎溪傍。
得桂为边辟,翩翩颇合宜。嫖姚留不住,昼锦已归迟。
岛侧花藏虎,湖心浪撼棋。终期华顶下,共礼渌身师。