闭户岁云暮,翻书夜向阑。
足僵知火尽,目钝觉灯残。
跃浦鱼惊獭,穿林犬逐獾。
三年纳微禄,无媿得心安。
苎萝山下越溪女,戏作长安时世妆。
白白朱朱虽小异,断知不是百花香。
朱朱白白不禁吹,老未忘情作许悲!瑞锦已残犹有梦,明霞初散可无诗?人应偷样传图本,天亦收香付蜜脾。
荣悴相寻君看取,晓来青子已团枝。
东坞梅初动,香来托意深。
明知在篱外,行到却难寻。
十里迢迢望碧鸡,一城晴雨不曾齐。
今朝未得平安报,便恐飞红已作泥。
浴罢来水浒,适有渔舟横。
浩然纵棹去,漫漫菰蒲声。
海祲乃尔奇,万象空际生;骖驔牧龙马,夭矫腾蛟鲸,或如搴大旗,或如执长兵。
我欲记其变,忽已天宇清。
成坏须臾间,使我叹且惊。
世事正如此,何者非强名?
残菊一枝香未残,夜窗拈起百回看。
过时只恐难相笑,我是三朝旧史官。
城南亭榭锁闲坊,孤鹤归飞只自伤。尘渍苔侵数行墨,尔来谁为拂颓墙。
钟鼓楼前官样花,谁令流落到天涯?少年妄想今除尽,但爱清樽浸晚霞。
若耶溪头春意悭,梅花独秀愁空山。
逢时决非桃李辈,得道自保冰雪颜。
僊去要令天下惜,折来聊伴放翁闲。
人中商略谁堪比,千载夷齐伯仲间。