隔岸林泉照眼清,玉虹千尺挂空青。松风谡谡凉如洗,一段匡庐九叠屏。
豪家辟池馆,千金买猿鹤。青衣职糇粮,雕笼涂粉雘。
客有芝田生,飞佩风前落。清类春水鸥,奋若秋天鹗。
偶触虞罗机,遂失云松乐。翻怀丁令威,流睇青山郭。
不乘卫公轩,讵中唐帝缴。沧海几扬尘,丘陵或为壑。
主翁载驰驱,高情渐衰薄。俄然忧患来,难以谈笑却。
玉帛奚足云,繁华顿成昨。宗族永参商,妻孥苦凌虐。
出狱携敝裘,徙边无远橐。而汝混刍豢,编名从寄泊。
铩翮并州刀,惊梦周庐柝。长鸣聊自悲,俛啄亦云作。
虽愁蕙帐空,莫厌鸡群恶。念彼远行人,视此更离索。
泪落返哺乌,愁对青城雀。安能招汝游,吹笙上寥廓。
勒马台城一望遥,听人传说是梁朝。柳丝旧拥灵和殿,烟气犹通白下桥。
万里江山终割裂,此时风雨正漂摇。无端笠佛思龙象,岂有谈空破敌骄。
扬旌过陇头,陇水向西流。塞路依山远,戍城逢笛秋。
寒沙阴漫漫,疲马去悠悠。为问征行将,谁封定远侯。
露轻风细。中庭夜色凉如水。荷香柳影成秋意。萤冷无光,凉入树声碎。玉箫金缕西楼醉。长吟短舞花阴地。素娥应笑人憔悴。漏歇帘空,低照半床睡。
崇兰一日千里,长寿三年不飞。颓惰无人似我,精坚似子诚稀。
庭前双梧一亩阴,禅房萧森花木深。清霜脱叶空山响,梦觉寒窗松月林。
数树新开翠影齐,倚风情态被春迷。
依依故国樊川恨,半掩村桥半掩溪。
饶阳轻箑人共知,封书寄与今其时。
清风两腋想披拂,明月千里能追随。
一朝贵重得谢傅,中道捐弃怜班姬。
吾徒且当置是事,鲁缟如雪题新诗。
老荷君恩付赤城,瘦筇扶上玉霄亭。
悬知地接溟溟海,坐见天横两两星。
作赋兴公虚想像,谪官司户实飘零。
衰翁何幸分符竹,一览东吴未了青。