青箱家学谢蓝青,十九贤书羡茂龄。洗马乘车初载璧,长文抱膝早占星。
为霖旱岁须龙种,此日秋风有雁翎。闻说救时君世业,好将三策射彤廷。
叹寒儒,谩(màn)读书,读书须索题桥柱。题柱虽乘驷(sì)马车,乘车谁买《长门赋》?且看了长安回去!
可叹那贫寒的读书人,白白地读了那么多的书,读书必须要题字在桥柱。即便题柱后乘坐上了驷马车,可乘了车又有谁能像陈皇后那样重金求买《长门赋》?先到长安看看,就回乡去吧!
寒儒:贫穷的读书人。谩:徒然,枉自。须索:应该,必须。题桥柱:司马相如未发迹时,从成都云长安,出城北十里,在升仙桥桥柱上题云:“不乘驷马高车,不过此桥。”《长门赋》:陈皇后失宠于汉武帝,退居长门宫,闻司马相如善作赋,以黄金百斤请其作《长门赋》,以悟主上。武帝看后心动,陈皇后复得宠。
爽节时清眺,秋怀怅独过。神皋值宿雨,曲水已增波。
白鸟凌风迥,红蕖濯露多。伊川有归思,君子复如何。
正是木翁六六年,三朝幸作太平仙。浊醪粗饭供吾老,幻化尘生信彼天。
怯冒风波游宦海,喜观孙子种书田。初筵具共宾朋醉,何羡金张珥汉蝉。
远度闽关为省兄,相逢尤胜会彭城。夜床风雨愁何在,春草池塘梦又生。
鸿雁无书劳北望,骊驹有曲壮南行。从来手足天伦重,落日分携各怆情。
秋深园圃虽无雨,晚岁头须自有霜。
身事无功且人事,酒囊余地乃书囊。
寒雅啸侣鸣乔木,粉蝶成围过矮墙。
对此每思良友伴,幸时来访浣愁肠。
丛山如剑戟,灌木蔽嵚岑。其水独南流,溪谷皆阻深。
山民鸟兽居,不驯匪自今。追呼敢逆命,兵革踵相寻。
未能静伏莽,火烈悲焚林。杀人税无出,迟回伤我心。
蚩蚩亦赤子,念尔为沾襟。招手语父老,鸱枭怀好音。
宿逋既累岁,敲骨力难任。民顽实吏拙,许身愧南金。
何时免素餐,引疾投吾簪。
垂老畏闻秋,年光逐水流。
阴云沉岸草,急雨乱滩舟。
时事诗书拙,军储岭海愁。
洊饥今有岁,倚棹望西畴。
峰回壁转闭岩扃,永夜逢君剖玉经。黄发戴冠非我事,青天自有少微星。
掬水既有竹,决水复有渠。经年水在眼,阶除到江湖。
好鱼数百头,饼饵日供须。新泉呷复吐,点缀尽成珠。
善识上官面,更容生客呼。但恐一宕失,永为山下枯。