篮舆晚绕湖,乐此新秋凉。
粉落竹方老,红凋荷更香。
天宇无纤云,仰视鸿鹄翔。
小楼久不登,抚槛悲慨慷。
浮生寄一梦,共尽无彭殇。
况我数月客,转眼促去装,顾作儿女态,裴徊惜流光。
檐角迎夜月,林间送斜阳。
四年已五迁,终岁常遑遑。
安得一茆屋,归老樵枫旁。
作客由燕赵,今朝入楚来。岩城临翠壁,荒磴没苍苔。
山鸟一声寂,飞泉百道开。潇湘云正远,征骑几时回。
欧公顷岁守滁阳,题记苍颜入醉乡。贤宰特将刊古篆,旧碑不免弃山梁。
轩楹别构如安屏,笔札难通似面墙。异口智仙来辇坐,退蒙从此谢声光。
客里难为别,春风送远行。飞花明驿路,落日照边城。
肮脏虞翻骨,噌吰夏统声。黔西天万里,挥手泪纵横。
岭海精英钟我崔,光风争映曲江隈。九天屡奏匡时策,万里曾摅镇蜀才。
泉石怕寒蒲涧约,晚香深注菊花杯。邯郸已醒尘寰梦,欲傍坡南筑钓台。
和风熏,杨柳轻,郁郁青山江水平,笑语满香径;
思往事,望繁星,人倚断桥云西行,月影醉柔情。
流水西郊路,谁寻净域游。我思偕贾岛,君意及汤休。
山小行来曲,松高坐处幽。斜阳说半偈,红叶寺门秋。
秋风袅袅雁飞初,千里京华一纸书。史馆声名綦叔厚,文园消渴马相如。
扁舟半夜难乘兴,杯酒经年叹索居。久阙报章非为懒,颍滨无计觅双鱼。
水落平沙雨一痕,廉纤不断自朝昏。马前看取长堤柳,绿到淮南第几村。
昔以县为滩,于今倅亦难。纵令急符下,且放大弦宽。
航海船粳白,游山谱荔丹。应怜铜墨吏,舒惨在毫端。