初华才过小荷身,晓露沾红点点匀。
莫为愁心偏倚望,清江元有未归人。
苍崖中断一溪来,迤逦人家向水开。
尽日烟云迎旆去,满泷铙吹引船回。
虚斋昼梦鸣禽下,别坞春游画角催。
莫怪杜郎题处少,更留佳致待清才。
斋馆从容接燕申,每临佳树走觥巡。
兵锋却后知神物,年寿高来况主人。
并赏昔闻思故友,分甘今喜奉慈亲。
岂唯持祝公难老,兼欲灵株比大椿。
新秋初变一天清,急雨仍添万木声。
山势不根空外起,湖光无际概来平。
锦衣应有徘徊恋,金地聊开燕乐情。
衰暮典城何所用,愿公云路羽翰生。
独立孤台感岁时,羞将短发弄朝曦。门垂柳眼窥春早,堂款山容坐午迟。
醉共青蔬贫亦好,梦骑白鹤笑还疑。尊前细把梅花看,冷淡香心只自知。
马首一杯酒,寸心难重陈。君看白云去,处处青山春。
丈夫贵出处,不愧千秋人。青蝇点浊污,白璧同玞珉。
我生亦偃蹇,感此良悲辛。空有卞和泪,赖知原宪贫。
志士各有心,其能卸物嗔。古人亦有此,勉德相为邻。
行行何赠之,送送临江滨。幽兰为君采,长佩为君纫。
愿结腰带间,长随君子身。
竹里烹茶费屡呼,携壶沽酒绕村无。同餐麦饭无难色,风槩知非浅丈夫。
野树参差绿,山花零乱红。夕阳一樽酒,聊与故人同。
前日使君佩铜鱼,雅望已合升华涂。一遭黯黮诚非辜,人为叹愤我若无。
夷州已非人所居,况复筦库治赢馀。幸及瓜时笑还都,襟怀落落真丈夫。
山行分曙色,一路见人稀。野鸟啼还歇,林花堕不飞。
云迷栖鹤寺,水涩钓鱼矶。回首天将暝,逢僧话未归。