春台偃蹇数朝枝,风雪几侵冰玉姿。向晚不知何处笛,一声忽动故园思。
徙倚高枝凌短鬓,摘来杯里注春愁。也知一别扬州去,他日相思洛水头。
纵是虎头尽不成,龙麟盘郁数枝横。更斟雪酒孤芳共,东望海云片月生。
当轩酌酒酹花神,愿得年年对此辰。莫就开时看早暮,枝南枝北总芳春。
昨宵枕上听风雨,秪恐纷披花欲残。晓起寻芳来涧外,依然玉树两相欢。
壮岁登乌府,昂藏自不群。印章驱吏佩,谏草避人焚。
面冷霜飞铁,衣香绣蹙云。何时重会晤,尊酒细论文。
京兆小斋宽,公庭半药阑。瓯香茶色嫩,窗冷竹声干。
盛德中朝贵,清风画省寒。能将吏部镜,照取寸心看。
跻阁攀岩入化城,薜萝高卧寄闲情。
孤窗上月分灯影,乱叶随风杂磬声。
麋鹿自知谐野性,簪圭何用绊虚名。
真僧出世心无事,戒得冰壶彻底清。
君门乞得此身閒,野树烟江一棹还。收拾旧时诗酒伴,远寻僧舍入秋山。
人间百卉竞春晔,独有梅花穷晚节。严冬雪霰白皑皑,此花凌寒今始开。
繁英澹蕊乍疏密,群仙佩玉纷瑶台。最怜横月出修竹,不分随风委绿苔。
三星处士乘槎客,毫素天机写生色。兴来挥洒与时人,贵宦持钱求不得。
千枝万朵宫苑腴,枯梢冷萼山泽癯。风流閒雅韵自别,照水横厓体总殊。
妙墨移来茅屋里,半幅溪藤露春意。入户幽禽讶影斜,开门野衲疑香至。
古来画者亦纷纷,今日闽南独数君。不用雪窗花满树,对兹亦可玩羲坟。