君家双美姬,善歌工筝人莫知。轧用蜀竹弦楚丝,
清哇宛转声相随。夜静酒阑佳月前,高张水引何渊渊。
美人矜名曲不误,蹙响时时如迸泉。赵琴素所嘉,
齐讴世称绝。筝歌一动凡音辍,凝弦且莫停金罍。
淫声已阕雅声来,游鱼噞喁鹤裴回。主人高情始为开,
高情放浪出常格。偶世有名道无迹,勋业先登上将科。
文章已冠诸人籍。每笑石崇无道情,轻身重色祸亦成。
君有佳人当禅伴,于中不废学无生。爱君天然性寡欲,
家贫禄薄常知足。谪官无愠如古人,交道忘言比前躅。
不意全家万里来,湖中再见春山绿。吴兴公舍幽且闲,
何妨寄隐在其间。时议名齐谢太傅,更看携妓似东山。
武陵何处访仙乡,古观云根路已荒。细草拥坛人迹绝,
落花沈涧水流香。山深有雨寒犹在,松老无风韵亦长。
全觉此身离俗境,玄机亦可照迷方。
舍人清真同右军,金銮退直谢鸡群。千金不肯卖一叶,今日凤毛留赠君。
好生恰对发生时,宽大恩流涣汗飞。
雷雨解成僵卉动,蓼萧诗就远人归。
雪尽牙签暖,芸生竹简香。
夜分犹乐此,定喜日舒长。
冰销玉液凫鹥喜,日暖宜春草木长。
忠厚家风传八叶,太平光景接三王。
云母春冰薄,氍毹晓气暾。
尚垂宵旰意,加惠及元元。
春逐东风行地上,德随和气散寰区。
圣人中正观天下,道本无言教已孚。
日催红{左革右甲}鞢,雪放绿蒙茸。
莫向东郊去,王春在九重。
玉仙瑶瑟夜珊珊,月过楼西桂烛残。
风景人间不如此,动摇湘水彻明寒。