瀚海风烟扫易空,玉关归路几时东。塞垣可是秋寒早,一夜清霜入镜中。
上苑春风盛物华,天津云锦赤城霞。轻舟矮马追随远,翠幕青旗笑语哗。
化国楼台隔瀛海,吴儿洲渚记仙家。山斋此日肠堪断,寂寞铜瓶对杏花。
方岳分为五太宗,江南崒嵂祝融峰。
中天自立如皇极,支峤相归若附庸。
湖不多浮为所镇,斗犹小退避其衡。
太高要以卑为德,七十二君休更封。
羽仙尘外学修行,未蜕那知身已轻。
露里厌为无事饮,风前戏作不平鸣。
下走长呵道,前驱疾唤航。足赢黏履淖,头羡飐巾霜。
涧浅桥梁废,村深道路荒。不图为政暇,犹为看山忙。
一回舣舰一翛然,境界非凡人是仙。
山是平沉眠吐月,江如倒激仰吞天。
宜州乃事一朝去,快阁之诗千古传。
正恐痴儿小痴耳,大痴身自与名全。
从此上瀛洲,虹蜺晚未收。济川谁作楫,浮海不乘桴。
弱水三万里,五城十二楼。读书群玉府,风袂揖丹丘。
水落鱼成塞,风高雁欲书。公为东道主,我滞北辕车。
边障无传警,朝廷有拜除。江干便迎候,此别未云疏。
仇公昔钓璜,乃得丹灶术。闭门养真火,赣瓮酿新秫。
酒熟分四邻,丹成活千人。穷巷不改乐,一室长如春。
我知酒中仙,岁晚当得度。乘云见东皇,请诵浊醪赋。
圣历如天永,台星傍日明。西山来玉乳,北极浥金茎。
恭遇生申旦,政逢转泰亨。春开傅内瓮,乐奏和朝莺。
夫子文章主,当今礼乐衡。百川同学海,万国待于京。
民望夔龙相,天高辅弼名。世家传作楫,公子学调羹。
绕户生荣气,通元懋德声。筵排三乐畅,瑞蔼五伦呈。
忆昔廷抡士,当时物望倾。惧为后世颂,愿展帝廷赓。
柳色晴初发,韶光淡不盈。调元方寿国,千载有长庚。