独秀声名楚水东,妙年腾达俊游中。
文昌寓直风云近,神武归来猿鹤同。
居士人非禅板寂,少微星暗宝函空。
知心不必悲生死,欲向何方觅是翁。
繁云初弄日,累霭渐韬霞。
夜色连空迥,春英入望赊。
白霓分羽卫,青女乱簪珈。
栩栩思轻蝶,飞飞欲尽花。
琼瑰才琐屑,龙凤忽交加。
骋岁邀难驻,便轻去莫遮。
似因风伯力,偏助水官夸。
阔布漫天阵,低成匝地洼。
升阶方浸润,投隙任欹斜。
杂逻争排拶,纵横类攫拿。
怙阴方汹汹,畏日尚哗哗。
遇坎宁辞险,投荒忽匿瑕。
谁能问轸域,何处辨隆窊。
眺远眸增眩,惊深吻尽呀。
势包夸海若,功盖补天娲。
赋象随开巧,嘘枯与物华。
黏枝拳宿鹭,折笔响翻鸦。
迳没虫书藓,滩平鸟篆沙。
冻池静凫鹜,衰草伏麋麚。
弱柳封腰束,停莎老髻丫。
圆方杂圭璧,牝牡失骊騧。
砌走冯夷蚌,檐垂白帝蛇。
趋明惊吏愕,唱晓误鸡哑。
表沴愁交积,占丰信有涯。
平施入穮蓘。馀润到蓬葭。
获早车应稇,稌多垄看秅。
沽帘迎路矗,赛鼓集祠挝。
梁苑曾延客,蓝桥正忆家。
剑歌悲杂缶,陶饮乐胜吁。
更觅刘及伴,相从咏雪车。
三生调御潮音会,楼阁随方涌化城。
鸟树有声皆念法,云山多态总忘情。
禅翁自得逃禅乐,俗客犹沾避俗名。
但了心源秋月净。刹尘何地不光明。
小雨丝丝欲网春,落花狼藉(jí)近黄昏。
车尘不到张罗地,宿鸟声中自掩门。
小雨如丝一般,似乎是要将春天网住;落花满地,残叶堆积,时间已近黄昏;
车马尘嚣不会进入这门可罗雀之处;在鸟雀的叽喳声中我独自将门掩上。
狼藉:乱七八糟的样子。
张罗地:即门可罗雀,十分冷落。宿鸟:天黑归巢的鸟。
三月繁华一梦中,都将世事问东风。荒烟草映王刍绿,落日花开谢豹红。
有酒乍闻瑶斝冽,无钱却怪锦囊空。相逢莫道青春过,好把春心待化工。
欲入卢家白玉堂,新春催破舞衣裳。蝶衔红蕊蜂衔粉,共助青楼一日忙。
春风虽自好,春物太昌昌。若教春有意,惟遣一枝芳。
我意殊春意,先春已断肠。
春梦乱不记,春原登已重。
青门弄烟柳,紫阁舞云松。
拂(fú)砚(yàn)轻冰散,开尊绿酎(zhòu)浓。
无悰(cóng)托诗遣(qiǎn),吟罢更无悰。
春天的梦因为脑子混乱记不得了,登上原野的时候发现春天已经很深了。
在青门里揉捏柳枝,在紫阁中看松树耸入云中。
轻轻擦拭砚台使上面的薄冰,再将新酿的醇酒倒入杯中。
心里的无味只有寄托于诗中,可是吟诗之后内心又归于无味了。
春梦:春天的梦。春原:春天的原野。
青门:泛指归隐之处。烟柳:烟雾笼罩的柳林,也泛指柳树。紫阁:指仙人或隐士的住所。云松:白云和松树,古时多为隐居者视为伴侣。
开尊:即“开樽”,举杯饮酒。绿酎:新酿的醇酒。
悰:心情,思绪。
皓月流春城,华露积芳草。坐念绮窗空,翻伤清景好。
清景终若斯,伤多人自老。
鹓鸿俱失侣,同为此地游。露浥荷花气,风散柳园秋。
烟草凝衰屿,星汉泛归流。林高初上月,塘深未转舟。
清言屡往复,华樽始献酬。终忆秦川赏,端坐起离忧。