半间屋抵斗来大,一个身同山样高。
侧坐斜眠俱不得,烦君除去一牛毛。
秋风团扇情,夜雨长门意。高鸟既已逝,前鱼自当弃。
贱妾白头吟,知君怀异心。祗知茂陵女,不忆临邛琴。
旅馆西风九月寒,脩篁摇翠两三竿。最怜明发归舟里,可得推篷带雨看。
久慕君家积德多,晚生英物喜如何。老夫更著数年活,当赋徐卿二子歌。
薄夫何苦事奸奸,一室琴书自解颜。
峰后月明秋啸去,水边林影晚樵还。
文章敢道长于古,光景浑疑剩却闲。
多少烟霞好鱼鸟,令人惆怅谢东山。
弭棹危桥外,霜村乍夕阴。
田园向野水,樵采语空林。
白鸟归飞远,青山重复深。
那堪迟新月,谁复赏微吟。
驴仆剑装轻,寻河早早行。
孤烟开道店,平野喝农耕。
老木回堤暗,初阳出浪明。
羁游事无尽,尘土拂吾缨。
家分半席来鸥眠,与随吴头楚尾天。
机杼晓声柔橹月,帘帷暝色片帆烟。
鱼龙窟宅同春梦,难犬图书当夜船。
咫尺五湖晴景好,钓竿间在草堂前。
长信秋来月自圆,夜香独拜玉阶前。
妾吟不顾君王宠,惟顾君王寿万年。
露华洗天天随水,烛光烧云半空紫。
西施夜醉芙蓉洲,金丝玉簧咽清秋。
声鼓鞭月行春雷,洞房花梦酣不迦。
宫中夜夜啼栖鸟,美人日日歌吴歈。
吴王国破歌声绝,鬼火青荧生碧血。
千年环仲耕狐兔,鸟术纸钱挂枯树。
髑髅无语满眼泥,曾见吴王歌舞时。
乌夜啼,啼为谁。
身前欢乐身后悲,空留瑟怨傅相思。
乌夜啼,啼别离。