珠璧穷暮天,赋诗吾自怜。孤独凄在眼,岁除无一钱。
颜色凋青镜,贱贫心宴然。室人莫交谪,听我鸣清弦。
山姬二八来我家,鬓有青云脸有霞。身上曾无片罗绮,空令颜色娇如花。
竹间蓬户未尝厌,宝镜蛾眉时自誇。向平若觅仙丘去,载尔青山黄鹿车。
镜湖没狂客,剡曲草徒芳。明月思当日,风流不可忘。
仙人天宝上,夜台会稽傍。秪今千载里,谁是贺知章。
初谓雕梁贵,何知绿岸多。兽如希兔穴,虫似学蜂窝。
托殿趋繁丽,依筵爱绮罗。莫因金屋处,忘尔拂沙河。
卿云结华氛,川岳降灵才。总岁翔文圃,玉版靡不开。
绵络研群典,稡拾多所裁。怀此游夏珍,龙息于丘莱。
凤凰有奇音,时乎不我来。日月迅西流,苞羽安无摧。
竹花食东海,岑寂岂尔怀。扶摇从南飞,敛彩丹丘隈。
沉耀同归尽,尼蹠皆已灰。所羡在删述,驾与往哲陪。
敷辞振扬马,万代长昭回。
汉节螭坳出,青毡映父兄。天方摧丑虏,人已望神京。
使指今兹重,边尘定可清。归来陈口伐,莲烛问严更。
花月经行太主园,身曾仕汉不乘轩。装赍悉与爰丝饮,肝胆唯同剧孟言。
紫丝步障奏云璈,白玉深杯夜月高。一宿千金三妇艳,九衢驷马五陵豪。
黄叶山头初带雪,绿波尊酒暂回春。
已闻璧月琼枝句,更看朝云暮雨人。
老丑红妆翻曲妙,喜逢佳客放怀新。
天明又出桃源去,仙境何时再问津。
送君只过孝廉桥,不似君来访我遥。
路未同归鸿杳杳,门方孤掩竹萧萧。
远愁忽与钟声至,残醉微兼烛烬销。
莫道扁舟难重过,寒江日日有回潮。