我爱青山欲归去,偶见生绡喜还住。层峦叠嶂远冥濛,旭日东生光采注。
帘阴微闪数枝丹,疑是岩前半开树。晴岚晓翠千万重,一览底须携杖屦。
郭生十年不相见,笔意从容入天趣。青田道人如瘦鹤,能跨生驹穷海岳。
何如挂此素壁间,终日焚香相对閒。政尔胸中有丘壑,乌帽黄尘漫飘泊。
向来山中我醉眠,白云孤飞兴悠然。清幽到处画不出,自遣数语人间传。
野色寥寥一犬鸣,戍楼初鼓绝人行。哭声未断歌声起,渔火将残鬼火明。
月暗荒村愁有虎,烟迷行树看如兵。羁怀世故千忧集,竟夕徬徨睡未成。
六经既降诸子出,后代枝叶何其多。眼中万卷忽如扫,无乃天意憎繁苛。
陈言故纸本糟粕,吾道耿耿终难磨。劫灰不赭孝先笥,昼卧坦腹时摩挲。
河阳苗裔有英翘,年少声名动帝明。
月桂我欣同赐第,涧松人借此沈僚。
金牛开道秦川险,笮马来宾汉使遥。
想到刀州遇知已,便从平地上烟霄。
杨柳城初锁,轮蹄息去踪。春流无旧岸,夜色失诸峰。影动渔边火,声迟话后钟。明朝回去雁,谁向北郊逢。
当年歌舞时,不说草离离。今日歌舞尽,满园秋露垂。
维卫芳腾蔓愈滋,花花叶叶转芬披。
鄮峰酷烈较些子,昙萼翻成铁蒺藜。
魁梧厚厖,慈和安祥。
声在江湖品目,仪表衡台学场。
空假中之列三兮,一与三之不立。
修多罗如标月兮,指与月之俱忘。
四处提撕,四花飞扬。
未老掩光,返常寂光。
此其所以为柏庭之克家,云公汉章者也。
使导导我滇山麓,珍翠文犀看不足。五芝闻在五华巅,足茧随君蹑幽谷。
一芝蹇卧云外峰,四芝采采归筠笼。灵根未许落凡手,合种君门为君有。
人问艳说桃李花,君能识拔超烟霞。人间岂少芙蓉怨,君为披寻出尘溷。
与君臭味真苔岑,搴芳撷秀同一心。愿芝日共琅玕长,祝芝水作金石音。
忆昔仙人种瑶草,十年恐委荒山道。呼龙耕烟鹤守云,苦心调护天为老。
凭君拾取贡瑶京,应使仙人笑绝倒。彼隐士兮如可招,我诗欲寄商山皓。
桃花春水木兰桡。
金覊翠盖聚河桥。
陇西上计应行去。
城南美人啼着曙。