老来慵把种花锄,片紫纤红一任无。不忍今春孤负雨,自收檐水浸菖蒲。
落花传语五更风,能旁亭台几日红。把似匆匆又飞去,不销裁染费春工。
丈人屋侵云,乌爱丈人屋。涂人亦爱乌,乌声喜相续。
屋底间蛾眉,环坐理丝竹。丝竹无新腔,写汝声为曲。
丈人一赏音,瓦砾弃珠玉。移噪邻翁家,闻者皆唾逐。
岁云秋矣转炎热,怪底白日云飞回。疾雷过耳不及掩,澍雨翻盆何自来。
对面镫缸聊屏箑,关心药裹且停杯。更怜天上佳期近,颇觉人间令节催。
乌夜啼,朝啼东方白,夜啼林影黑。关河万里天雨霜,月冷夜长眠不得。
乌夜啼,怜尔巢中黄口时。哺腥吞腐羽毛长,母子日日长追随。
一旦离群自成偶,相呼相唤期相守。故雄零落不复知,留得孤雌住衰柳。
柳条萧飒难栖身,梦惊三月杨花春。载飞载止情莫伸,欲去不去愁杀人。
不知挟弹谁家子,暴物伤生苦如此。哀音散入江湖间,老屋破窗灯欲死。
乌夜啼,君岂知。
繄自辞京邑,遥遥十六年。婚姻谢儿女,游眺历山川。
总谓终聊尔,谁知事偶然。忧来唯洒泪,魂逐夜台边。
皑皑山上雪,雪积还复灭。皎皎云间月,月圆有时缺。
周公大圣当国时,流言况也谗间之。结交以面心乃尔,白头不若新相知。
汉家宫阙长门道,花发年年怨春草。今朝宠固色未衰,明日怨多恩反少。
今人轻薄怀古人,古人轗轲常苦辛。兰陵废死不归楚,呜呼此意吾谁陈。
不禁枕簟新凉。夜初长。又是惊回好梦、叶敲窗。江南望。江北望。水茫茫。赢得一襟清泪、伴余香。
萧萧落木江空。月明中。一阵惊寒多少、欲栖鸿。
人不寐,醒还醉,倚孤篷。今夜满楼清景、与谁同。
君说欧苏,吾说苏黄,一般风义。三十年来,此情随分相拟。
笑东坡,独自个,好与人赑屃。只算作鞭影,终凭我辈,脊梁竖起。
交吕平生事。忆永康山里。抬眼丹霄,鸿轩又在清漓水。
一例是、文章气谊。还令人想慕,到陈无已。