傍城三十里芙蕖,怪底繁华浙景无。元是近边农事少,全凭莲藕当官租。
真人尸居雷八荒,断砖残墨生苍茫。鲵桓下■九渊黑,神光倒射角与亢。
明明元气淋漓迹,水底焚槐海波赤。周流万化元无极,姑使人心识天则。
东风煦妪如慈乳,欲报生成恨无所。自粘花片作斑衣,起捧春醪劝春举。
傍人笑我老如许,我亦笑渠将及汝。梅花也笑柳都舞,君如不饮出童羖。
采薇作庭实,纫兰作筐篚。持以荐王公,谓可蘋藻比。
王公龋齿谢,王门何用此。问客姓与名,或是孤竹子。
山中夜读书,山鬼来相试。隔窗问疑难,颇及尧舜事。
予非卯金人,安能动星纬。划然一推窗,馀音入空翠。
山翁不能文,亦免时流笑。早爱沧浪歌,知词不知调。
长年山水间,所业只耕钓。偶得千龄龟,遂通八卦兆。
山花开满枝,山鸟啼无时。君胡欲弃此,自取尘污为。
山猿齧君屦,山鹿衔君衣。挽君君不留,去去终何归。
槲叶可以衣,松实可疗饥。骑鹿下山去,儗说高人知。
高人不可得,纷纷却语谁。晓窗白云过,且自相同归。
题笺寄亲友,早早山中来。紫芝既可采,蟠桃行当开。
持书托南风,北风复吹回。爱之不可见,落日令人哀。
绿玉枝头一粟黄。碧纱帐里梦魂香。晓风和月步新凉。
吟倚画栏怀李贺,笑持玉斧恨吴刚。素娥不嫁为谁妆。