伯夷有宿世契,子猷结千古交。烟外三叶五叶,雨中一梢两梢。
幽幽山上松,泠泠松下井。白石当银床,青萝作脩绠。
山翁独酌馀,无客可堪请。葛洪分炼丹,陆羽求煎茗。
南山有梅花,高者五丈馀。半空发清香,天人为踟蹰。
城中三尺本,登盆缀流苏。进之画堂上,笑彼何粗疏。
白鹇旧事随波去,太极阴阳自吞吐。长虹夜贯黑头船,四纪沙迎相公路。
冯夷作剧真等閒,五都有客雄其间。上林三官浪忧国,千年海底生铜山。
娲皇失补天南角,一道银河落君屋。又疑元气自周流,不然泻尽谁能续。
瀑边老桧尤可人,髯疏骨瘦皮鳞皴。崩崖欲压全不惧,夜半潜蛟暗来去。
百虫阫蛰雁奔忙,君从何来两袂霜。大冠如箕盍齐鲁,此地无乃惊吠厖。
钓竿曾笑江湖窄,尺水讵容投犗客。取羝为君向东軷,一声裂石扶桑白。
阿鸿血染吴苔碧,气彻重泉埋不得。千年至宝复归天,颠倒海中飞霹雳。
至今荒怪列虞初,罅石千寻骇游客。寺边别庙是何神,月黑伽蓝问周易。
人言月里仙人住,隐约娑罗树根兔。玄霜捣就亦多年,不见有人曾得度。
清光偏照边城秋,城边白骨胎王侯。王侯白骨卒未已,龟蚌吸月独不死。
渡江第一南来驿,几度华堂延雁客。百年运逐晓云空,愁杀鞮官老无职。
南徐今日古阳关,不断歌声祖离席。国雠已复事尤多,折损年年春柳碧。
船头蜀锦三千尺,倒影长虹浸寒碧。相逢不是紫髯郎,鹦鹉洲边眼生棘。
江头箫鼓杂灵鸦,人道阴兵曾护国。安知楼下雪千堆,不是吞曹气冲激。